Kur qendrojme ne zbrazetine e mendimeve, ne qender, e bejme me qellim qe te boshatisim mendjen. Mendja eshte si nje kazan plehrash. Eshte e mbushur me ide te formuara qe me pare, mendime, concepte, jo vetem nga kjo jete por edhe nga jetet e meparshme. Shume gjera ka ne mendje. Por, ne te vertete nuk ka mendje, por per sa kohe shpreh koncepte, ide, opinione atehere ne flasim per nje mendje. Kur qendron ne zbrazetine e mendimeve, ne pritje per te pare se kur po shfaqet nje prej tyre, dhe me tu shfaqur ti vezhgon si nje deshmitar i paperfshire, tek vijne dhe shkojne, atehere je shkeputur prej tyre. Ti kupton se jane mendimet qe vijne tek ti dhe jo ti tek ata. Ne kete gjendje ne nuk po mundohemi ti ndryshojme. Nuk perserisim afirmime. Thjesht i shikon (vezhgon) ato dhe fakti qe ti i vezhgon i ben ato te largohen menjehere vetvetiu. Kjo eshte menyra me e mire per ti trajtuar ato.
~Robert Adams, T2
No comments:
Post a Comment