Prandaj, ta konsiderosh trup-kufomen si nje kufome dhe te mbetesh pa shqiptuar madje edhe fjalen ‘Une’ me goje, por me intuite te hetosh ‘Çfare eshte ajo gje qe shfaqet si ‘Une’. Ne zemer do te ndjesh nje peshperitje pa ze ‘Une’ ‘Une’, e cila do te shpertheje vetevetiu. Eshte nje vetedije qe eshte e vetme dhe e pandashme, duke zene vendin e mendimeve te shumta dhe te ndashme te cilat do te zhduken. Nese dikush qendron ne zemer pa levizur ne mendje, ne fund edhe ‘peshperima’, e cila pasi ka shuar plotesisht sensin e individualitetit, formen e egos ‘Une jam trupi’, do te shuhet edhe vete si flaka e kandilit. Ky eshte edhe çlirimi final per te cilin flasin edhe shkrimet e lashta.
~Ramana Maharshi
No comments:
Post a Comment