D: Nese “Uni” gjithashtu eshte nje iluzion, atehere kush do ta flak tutje iluzionin?

M: “Uni” flak tutje iluzionin e “Uni-t” dhe perseri qendron si “Une”. I tille eshte paradoksi i Vet-Realizimit. Te ndriçuarit nuk shohin ndonje kontradikte ketu. Marrim rastin e bhaktit (devocionit) - une i drejtohem Ishwaras (Zotit) dhe i lutem qe te behem nje me Te. Une pastaj e dorezoj veten time plotesisht ne besim nepermjet koncentrimit. Dhe ne fund çfare mbetet? Ne vend te “Uni-t” fillestar, nje dorezim perfekt e vetvetes i le vendin Zotit, ne te cilin “Uni” fillestar humbet. Kjo eshte shkalla me e larte e devocionit (parabhakti), dorezimi ose shkeputja ma e larte.

Nese ti heq dore nga “Une” dhe “Imja”, çdo gje tjeter eshte dorezuar ne çast. Vete fara e posedimit humbet. Keshtu e keqja eshte shkulur me gjithe rrenje. Mos-ngjitja duhet te jete shume e forte per ta arritur kete. Kembengulja per ta bere kete duhet te jete aq e forte sa ajo e nje njeriu qe mbahet posht siperfaqes se ujit dhe perpiqet te dale mbi siperfaqe per te shpetuar jeten e tij.

(From “Talks with Sri Ramana Maharshi”, Talk 28)

Mos u perfshij me trenin

Sa here e kap veten te perhumbur ne mendime, thjesht verej. Konsideroje mendjen si nje tren qe hyn ne stacion. Thuaj, “oh hipa ne tren, nuk desha, hipa mekanikisht”. Mos u perfshij me trenin. Lere te shkoje ngado qe te shkoje. Leri mendimet te bejne çfardo qe jane kushtezuar te bejne. Ata do te udhetojne patjeter. Mos nderhyj fare. Nese nderhyn ata te marrin me vete ne imagjinate dhe veprime. Ti je stacioni neper te cilin treni kalon. Shume trena kalojne, ti aty je i palevizshem, gjithnje vezhgues. Nuk ka rendesi se ku shkojne trenat, se çfare ata bejne. Ata gjithmone do te shkojne ose ne te kaluaren ose ne te ardhmen. Ata nuk qendrojne ne stacion. Leri te ikin ne udhetimin e tyre por ti kurre mos udheto me ta.

~Rupert Spira

Njerezit vijne tek une dhe me kerkojne "Si mund te kem nje mendje te qete".

Une i them atyre "Nuk ekziston nje gje e tille; mendje e qete. Kurre nuk kam degjuar per nje gje te tille."

Mendja nuk eshte kurre e qete; e kunderta, pa-mendja eshte qetesi. Mendja, ne vetevete kurre nuk mund te jete e qete, e palevizeshme, e heshtur. Eshte natyra e mendjes te jete e tensionuar, te jete ne konflikt dhe konfuzion te perhershem. Mendja nuk mund te jete kurre e kthjellet, nuk mund te kete qartesi, sepse mendja, nga natyra e saj, eshte turbullire dhe rrumuje.

Kthjelltesia dhe qartesia jane te mundura vetem pa mendjen; heshtja eshte e mundur vetem pa mendjen, prandaj mos u perpiq te arrish nje mendje te qete. Thjesht, hiq dore nga mendimet dhe mendja do te qetesohet.

~Sri Nisargadatta M.

Çdo gje e shtuar mbi kete Une jam eshte nje levizje larg nga Une jam.

Tretja eshte nje proces.
Te menduarit eshte nje proces.
Ashtu siç nuk ka nje tretes,
po ashtu nuk ka nje mendues.
Nuk ka mendues. 
Mendimet shfaqen.
Heto mbi çfare shfaqen ato.
Qenia, e shfaqur nepermjet mendjes, eshte Une jam.
Kjo eshte rrenja e pamohueshme.
Çdo gje e shtuar mbi kete Une jam
eshte nje levizje larg nga Une jam.

~Wu Hsin

Pyetje: Perse eshte shfaqur Vetvetja ne kete bote te mjerueshme?

Ramana Maharshi: Ne menyre qe ti ta kerkosh ate. Syte tuaj nuk mund ta shikojne veten. Vendos nje pasqyre para tyre dhe ata do te shikojne vetveten. Ne te njejten menyre me krijimin. Ti (Ai) shfaqet per te pare Vetveten (Ai). Se pari shiko veten dhe pastaj shiko gjithe boten si Vetvetja jote.”

Pyetje: Pra une duhet gjithnje te kerkoj brenda meje.

Ramana Maharshi: Po.

Pyetje: Mos ta shikoj boten fare?

Ramana Maharshi: Nuk te keshilloj te mbyllesh syte nga bota. Ti duhet te “shikosh veten se pari dhe pastaj shiko boten si Vetvetja jote.” Nese e konsideron veten se je trupi bota do te shfaqet sikur eshte perjashta. Nese ti je Vetvetja bota do te shfaqet si Brahman (Zot).

~ Ramana Maharshi, Talk 271; 23rd October, 1936

HYJNORJA VJEN DHE TE KERKON TY

Asnje njeri nuk mund ta kerkoje hyjnoren sepse nuk e ka kapacitetin per nje kerkim te tille. Por kur dikush eshte gati te zhduket, eshte gati te jete nje askush, eshte gati te behet nje zbrazeti, atehere hyjnorja do ta gjeje ate. Vetem hyjnorja mund te kerkoje njeriun, njeriu nuk mundet kurre te kerkoje hyjnoren, sepse, madje edhe ne kerkim, egoja eshte prezent.

Keshtu nje kerkues nuk eshte ai qe niset ne kerkim te hyjnores: nje kerkues eshte ai i cili niset ne kerkim te “Une”. Sa me shume ai kerkon aq me shume do te zbuloje se ky “Une" i tij nuk eshte aty fare. Dhe diten qe ky “Une” nuk eshte me aty, po ate dite dera e cila ka fshehur dashurine do te hapet per te.

Keshtu, une them se diten qe hija “Une” zhduket, diten qe as “Une” dhe as “ti” nuk mbetet, po ate dite ti nuk do te kerkosh me per hyjnoren, hyjnorja do te vije per te kerkuar ty.

~Osho

Lindja jote do te shkoje dem nese nuk e perdor per te zbuluar Realitetin.

Do ta kuptosh sa e kote eshte kjo bote me kalimin e diteve. Prandaj perpiqu te perfitosh nga kjo lindje njerezore. Mos e humb kot. Lekura e nje kafshe mund te perdoret per kepuce, por lekura e njeriut nuk duhet asgje pas vdekjes se tij. Megjithate nese nje njeri ben perpjekje drejt te kuptuarit e Realitetit, ai do te behet Zot. Ky trup eshte i padobishem pas vdekjes. “Une jetova vetem qe te vdes ne fund”. Mos e prano nje jete te tille por jeto te behesh i pavdekshem. Lindja jote do te shkoje dem nese nuk e perdor per te zbuluar Realitetin.

~Book "Amrut Laya"